Φωνή εντός του Κοινοβουλίου, και για πρώτη φορά, μετά την Μεταπολίτευσης, ως οργανωμένος πολιτικός χώρος, ενδέχεται να αποκτήσει μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, η εκλογική σύμπραξη «Δημιουργία Ξανά, Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία». Με τον αέρα των ποσοστών της 6ης Μαΐου, όπου το κόμμα του κ. Θάνου Τζήμερου, «Δημιουργία Ξανά» και με κεντρικό σύνθημα, το «πολιτική χωρίς πολιτικούς», έλαβε ποσοστά πάνω από 2%, ενώ στην Αθήνα και σε μεγάλα αστικά κέντρα καταγράφονταν ποσοστά άνω του 3%.
Η δυναμική του χώρου, μετά και τη σύμπραξη των κομμάτων των κ.κ. Τζήμερου, Μάνου (αν και εντύπωση προκαλεί η θέση του κ. Τζήμερου για αποκλεισμό του προέδρου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας Γρ. Βαλλιανάτου από την συμμαχία) καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις που δίνουν ποσοστό εισόδου στη Βουλή. Σημειώνεται ότι μέχρι τώρα ο λεγόμενος φιλελεύθερος χώρος, είχε συνθλιβεί, και αυτός, στις μυλόπετρες του πρώην δικομματισμού, ενώ οι κυριότεροι πολιτικοί εκπρόσωποι του «ρεύματος» κ.κ. Στ. Μάνος και Ανδ. Ανδριανόπουλος, «εκφράζονταν» πολιτικά, κατά περιόδους από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αφού αμφότεροι διετέλεσαν βουλευτές, συνεργαζόμενοι με τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα. Στην Ελλάδα, ο χώρος των φιλελευθέρων και για την ακρίβεια του οικονομικού φιλελευθερισμού, πότε μέχρι σήμερα, δεν προσέλκυσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και των πολιτών, αφού όλες οι προσπάθειες πολιτικής έκφρασης, σε εκλογικό επίπεδο απέτυχαν.
Γι αυτό και θα έχει ιδιαίτερη σημασία, εάν στις 17 Ιουνίου, ο φιλελεύθερος χώρος, αποκτήσει αυτόνομη φωνή και παρουσία στο Κοινοβούλιο.
Η «ΕτΔ» προσεγγίζει σήμερα βασικά σημεία – θέσεις της «Δημιουργίας Ξανά» και της «Δράσης – Φιλελεύθερη Συμμαχία» σε σχέση με το πώς ορίζονται για την οικονομία σε σχέση με την οργάνωση της κοινωνίας, παραθέτοντας αποσπάσματα από επίσημα κείμενα των δυο κομμάτων.
Αρχικά ας δούμε πως ορίζεται ο φιλελευθερισμός ή ακριβέστερα ο οικονομικός φιλελευθερισμός. Να πως απαντά στο ερώτημα η «Φιλελεύθερη Συμμαχία»:
Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ταυτισθεί με μείωση του κρατισμού, περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία και απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την γραφειοκρατία και τις
ασφυκτικές διοικητικές ρυθμίσεις. Συνοψίζεται συνήθως στη φράση "laissez faire - laissez passer", που θεωρείται το βασικό σύνθημα του ελεύθερου εμπορίου.
Ο φιλελευθερισμός στην οικονομία δεν είναι κάποια ιδεολογία του μεγάλου κεφαλαίου που προσπαθεί να στραγγίξει τα κατώτερα στρώματα (αυτό επιτυγχάνεται πολύ καλύτερα σε ολοκληρωτικά συστήματα).
Οικονομικός Φιλελευθερισμός είναι η αντίληψη ότι το κράτος δε μπορεί να ρυθμίζει την αγορά και να κάνει τον επιχειρηματία σε οποιοδήποτε τομέα διότι και αποτυχημένο είναι και στρεβλώσεις δημιουργεί στην υπόλοιπη αγορά.
Οικονομικός Φιλελευθερισμός είναι η απομάκρυνση της κηδεμονίας του κράτους στην αγορά και την ενεργοποίηση του πολίτη καταναλωτή/παραγωγού.
Ο οικονομικός φιλελευθερισμός εκφράζει τις παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της αγοράς και της κοινωνίας που χρειάζονται ευκαιρίες, για την ανάπτυξη αλλά και την εκμετάλλευση των οποίων είναι αναγκαίο ένα πλαίσιο και κλίμα ελευθερίας.
Οικονομικός Φιλελευθερισμός σημαίνει ελευθερία μετακίνησης προϊόντων, ελευθερία μετακίνησης ανθρώπινου δυναμικού, ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων, ελευθερία από ασφυκτικούς γραφειοκρατικούς και φορολογικούς περιορισμούς, και τελικά ελευθερία μετακίνησης ειδήσεων, γνώσεων και ιδεών.
Αυτοί που ωφελούνται από μια τέτοια ανοιχτή κοινωνία δεν είναι απλά μια μικρή κορυφή στην κοινωνική πυραμίδα, αλλά η πλατιά μάζα όσων έχουν ατομικές ικανότητες, πρωτότυπες ιδέες, διάθεση για συμμετοχή, πρωτοβουλίες, θέληση για αξιοποίηση ευκαιριών και ανάληψη ρίσκων.
Ειδικά στη χώρα μας, όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων, ο φιλελευθερισμός θα μπορούσε να προσφέρει ένα πλαίσιο δημιουργικής, παραγωγικής και εξωστρεφούς ανάπτυξης.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ: ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Το κόμμα του κ. Θάνου Τζήμερου, «Δημιουργία Ξανά» στήριξε μέσα μέρος της προεκλογικής του εκστρατείας, κατηγορώντας το πολιτικό σύστημα για την κατάσταση που έχει φτάσει η χώρα. Μάλιστα κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος ήταν το ευρηματικό και αμφίσημο «Πολιτική χωρίς πολιτικούς».
Να ποιο είναι το στίγμα του κόμματος του κ. Τζήμερου;
«Το όραμά μας είναι να ενώσουμε τον δημιουργικό και παραγωγικό ιστό της χώρας και να κάνουμε την Ελλάδα ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, αξιοπρεπές, αξιοκρατικό και παραγωγικό, που θα αποκτήσει ξανά τη θέση που του αξίζει στη διεθνή κοινότητα.
Γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, προτείνουμε:
* Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και επιδόματος συμμετοχής στις κοινοβουλευτικές επιτροπές
* Μείωση αριθμού βουλευτών σε 200 και ανώτατο όριο βουλευτικής θητείας τα 12 έτη.
* Ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας.
* Απομάκρυνση όσων υπαλλήλων της Βουλής κατά παράβαση του ΑΣΕΠ προσελήφθησαν σε προσωποπαγείς θέσεις .
* Μείωση κατά 90% της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα
* Κατάργηση οποιασδήποτε σύνταξης χορηγείται λόγω θητείας σε αιρετό αξίωμα
* Μικρούς και δίκαιους φορολογικούς συντελεστές και δρακόντειες ποινές για τη φοροδιαφυγή.
* Νέος, μόνιμος για 10 χρόνια, φορολογικός νόμος, 30 σελίδων με ενιαίο φορολογικό συντελεστή 15% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα.
* Η τοπική κοινωνία θα αποφασίζει που θα «επενδυθεί» τμήμα των φόρων που πληρώνει
* Δημοψήφισμα για αλλαγή πολιτεύματος σε Προεδρική Δημοκρατία με άμεση εκλογή προέδρου από το λαό
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΔΡΑΣΗΣ»
Αν όμως μιλάμε για τον πλέον έμπειρο και παλιό εκφραστή του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα, τότε αναμφίβολα αναφερόμαστε στον κ. Στέφανο Μάνο. Να ποια είναι οι βασικές θέσεις της Δράσης για την οικονομία και την ανάπτυξη.
1. Πρωτογενές πλεόνασμα αμέσως. Δραστική συρρίκνωση του κράτους και
κάθε περιττής κρατικής δαπάνης.
2. Σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Επιβολή ενιαίας επίπεδης (flat) φορολογίας, με αφορολόγητο όριο 5.000€, για όλα τα εισοδήματα, ανεξαρτήτως πηγής, ίσης προς το 20% του εισοδήματος (25% για πέρα από 100.000€ και 30% για πέρα από 300.000€).
3. Αξιοπρέπεια για όλους τους πολίτες. Καθιέρωση Βασικής Εθνικής Σύνταξης 700€ μηνιαίως για κάθε πολίτη – άνδρα ή γυναίκα - που συμπληρώνει τα 67 χωρίς οποιεσδήποτε προϋποθέσεις (χωρίς κρατήσεις δηλαδή). Οι παλαίμαχοι αγρότες και κτηνοτρόφοι θα λαμβάνουν από το κράτος την ίδια ακριβώς βασική σύνταξη με τους βουλευτές και τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ.
4. Ελευθερία επιλογής. Όποιος επιθυμεί μεγαλύτερη σύνταξη μεριμνά γι αυτή, συμβαλλόμενος ελεύθερα με ταμεία συνταξιοδότησης, ελληνικά ή ξένα. Η Βασική Εθνική Σύνταξη καταβάλλεται από το κράτος και χρηματοδοτείται από τα φορολογικά έσοδα. Οι εργαζόμενοι και η εργοδοσία απαλλάσσονται ολοσχερώς από τις κρατήσεις. Προβλέπεται μεταβατική περίοδος προσαρμογής ώστε να μη θιγούν οι ήδη συνταξιούχοι και εκείνοι που έχουν ήδη κατοχυρώσει με τις εισφορές τους σύνταξη μεγαλύτερη από τη ΒΕΣ.
5. Προστασία της περιουσίας. Παράλληλα με τη μείωση της κρατικής δαπάνης, κατάργηση κάθε φόρου στην κατοχή ακίνητης περιουσίας. Φορολόγηση της υπεραξίας κατά την μεταβίβαση ως εισόδημα και ενιαίο τέλος αποκλειστικώς για την χρηματοδότηση των ΟΤΑ.
6. Η υγεία για όλους τους πολίτες. Η υγεία χρηματοδοτείται από τη φορολογία. Ο πληθυσμός θεωρείται καθολικά ασφαλισμένος. Τις υπηρεσίες υγείας παρέχουν ιατροί και νοσοκομεία που συμβάλλονται με το σύστημα υγείας όπως ακριβώς γίνεται με τα προγράμματα υγείας των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Οι ευπορότεροι πολίτες συμμετέχουν στη δαπάνη και εφ’ όσον επιθυμούν πολυτελέστερες υπηρεσίες (μονόκλινα δωμάτια π.χ.) συνάπτουν πρόσθετη ασφάλιση με ελληνικές ή ξένες ασφαλιστικές εταιρείες. Εργαζόμενοι και εργοδότες απαλλάσσονται από τις κρατήσεις.
7. Αύξηση της απασχόλησης-μείωση της ανεργίας. Μείωση στα εμπόδια απασχόλησης: Σε συνδυασμό με την βασική εθνική σύνταξη, κατάργηση των κρατήσεων εργαζόμενου και εργοδότη με συνέπεια την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος του εργαζόμενου και τη δραστική μείωση του εργασιακού κόστους για τον εργοδότη. Το αποτέλεσμα θα είναι η κατακόρυφη άνοδος της ανταγωνιστικότητας, η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας και η αύξηση της απασχόλησης. Η κατάργηση των κρατήσεων και των ταμείων θα διευκολύνει την κινητικότητα των εργαζομένων από στάσιμες δουλειές σε αναπτυσσόμενες καθώς απελευθερώνονται από το ταμείο τους. Η κατάργηση των κρατήσεων αφαιρεί τα κίνητρα για μαύρη εργασία και για απασχόληση παράνομων αλλοδαπών. Πλήρης απελευθέρωση των επαγγελμάτων, κατάργηση νομικών περιορισμών στις εργασιακές σχέσεις, πραγματικά ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, περιορισμός των αδικαιολόγητων προνομίων των συνδικαλιστών, και απελευθέρωση αγορών και προϊόντων (ωράρια, διατάξεις και άλλα προσκόμματα).
ΚΛΑΣΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ Ή ΝΕΟ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ;
Όλα τα παραπάνω αποτελούν επιλεγμένα αποσπάσματα από επίσημα κείμενα των τριών κομμάτων που συμμετέχουν ως συμμαχία στις εκλογές της 1ης Ιουνίου. Βεβαίως, η χρήση του όρου «φιλελευθερισμού», είναι τόσο ευρεία, ώστε μπορεί να καλύψει σημαντικές πολιτικές διαφωνίες και αποκλίσεις. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι κάτι αντίστοιχο της «Αριστεράς», αφού έτσι χαρακτηρίζονται από σοσιαλδημοκράτες και σοσιαλιστές, μέχρι κομμουνιστές, θιασώτες της σταλινικής περιόδου μέχρι οπαδοί που κινούνται στις παρυφές του αναρχισμού»
Για παράδειγμα, είναι αναμφισβήτητο ότι στο ρεύμα του φιλελευθερισμού, μπορούν να συμπεριληφθούν οι οπαδοί του λεγόμενου «κλασικού φιλελευθερισμού», στους οποίους φαίνεται ότι ανήκει και η εκλογική σύμπραξη των τριών. Ο κλασικός φιλελευθερισμός, υπήρξε δημιούργημα της ατομικιστικής κοσμοθεωρίας της Αναγέννησης και πρόταξε τις ιδέες της ατομικής ελευθερίας, της ισότητας ευκαιριών και του δικαιώματος ιδιοκτησίας, ενώ υποστήριξε την ελεύθερη αγορά, υιοθετώντας τις οικονομικές θεωρίες του Ανταμ Σμιθ (1723-90) και του «Laissez faire».
Στις τέλη του 19ου- αρχές 20ου αιώνα, εμφανίζεται το ρεύμα του κοινωνικού φιλελευθερισμού που αποτελεί αντίδραση στις επιπτώσεις της ασφυκτικής κατάστασης που επέφερε η Βιομηχανική Επανάσταση, η αλματώδη ανάπτυξη του καπιταλισμού και της επικράτησης του «Laissez faire», που οδήγησε στην απόλυτη εξαθλίωση μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων,, που έμεναν έξω από διανομή του «Πλούτου των Εθνών»., που ευαγγελίζονταν ο Αν. Σμίθ. Άλλωστε Κύριος εκφραστής του κλασικού φιλελευθερισμού υπήρξε τότε ο Χέρμπερτ Σπένσερ που πρόταξε την ιδεολογία του «κοινωνικού δαρβινισμού» με το σλόγκαν «ο καταλληλότερος θα επιβιώσει»….
Και βεβαίως, μετά στην δεκαετία του 1970, εμφανίζεται και ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός, με τις σκληρές μονεταριστικές και «αντικοινωνικές» πολιτικές που κυριάρχησε και για πολλούς «συκοφαντεί» με τα αποτελέσματα των πολιτικών του, τόσο τον κλασσικό όσο και τον κοινωνικό φιλελευθερισμό.
ΑΡΗΣ ΨΥΧΑΣ
http://www.eleftheria.gr/
No comments:
Post a Comment