Έτσι ξεκίνησα την κουβέντα για αυτό το οικονομικό θαύμα σε ένα φιλικό σπίτι που βρέθηκα το προηγούμενο Σάββατο. Γέλια σχόλια από τους θαρραλέους και προσεγμένες παρατηρήσεις από τους περισσότερο ευγενικούς, μεταξύ κρασιού και αχλαδιού σε ένα πανέμορφο ρετιρέ στον Άλιμο με θέα την θάλασσα.
Ο πλέον δύσπιστος από την παρέα που βρέθηκα, ήταν ένας επιχειρηματίας 35 ετών ο οποίος ταξιδεύει συνεχώς στην Ευρώπη, προέρχεται από επιχειρηματική οικογένεια και του ήταν τελείως αδιανόητο να επιτυγχάνει κανείς τέτοιες αποδόσεις. «Εκτός αν φοροδιαφεύγει συστηματικά», σχολίασε.
Ίσως αυτή θα είναι και η δική σου υποψία τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές!
Κι όμως είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ιστορία φοροδιαφυγής, είναι θα έλεγα η απόλυτη Ελληνική ιστορία, που περικλείει την κουτοπονηριά, το θράσος, την ευρηματικότητα, την απουσία κράτους-μηχανισμών.
Μια ολόκληρη κουλτούρα που πολύ φοβάμαι είναι βαθιά χαραγμένη στους κατοίκους αυτού του τόπου.
Τα συστατικά για την παραπάνω απόδοση είναι τα εξής:
- Ένα τουριστικό μέρος, κατά προτίμηση μια μεγάλη παραλία με συνεχή τουριστική ροή (δόξα τον θεό από τέτοια δεν πάσχουμε) .
- Έναν φούρνο ή πρατήριο να σου προμηθεύει 100 λουκουμάδες την ημέρα (ξέρετε αυτούς με την τρύπα στη μέση και τη ζάχαρη γύρω από την τρύπα 0,15λ/τεμ-τιμή χονδρικής), μπορείς να τους φτιάξεις στην κουζίνα σου ή να βάλεις την καλή μαμά σου ή γιαγιά σου να τους φτιάξει (αυτό μειώνει και άλλο το κόστος και αυξάνονται τα έσοδα σου).
- Ένα πρατήριο για προμήθεια μπουκαλιών νερού 500ml (κόστος χοντρικής 10 λεπτά), ναι ναι ναι τόσο είναι το έψαξα!
Τώρα το μόνο που μένει είναι η αμφίεση αλλά Ζορμπάς the Greek, σκισμένο τζιν σορτς, καφέ σαγιονάρα δίχαλο, μπλούζα Live your myth In Greece ή Αthens 2004 ή Greeks do it better (αυτό αν η έδρα της ατομικής επιχείρησης είναι στη Ρόδο ή στην Κω).
Δεν είναι καθόλου αστείο ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι τουρίστες αυτή την εικόνα έχουνε όταν ακούν για Έλληνα και αυτό το γραφικό φολκλορικό στοιχειό θέλουν να γνωρίσουν όταν έρθουν στην Ελλάδα.
Και δεν είναι υποτιμητικό, είναι στερεότυπο, όπως όταν λέμε Σκωτζέζος και στο μυαλό μας έρχεται ο κοκκινοτρίχης με την Kilt φούστα και την γκάιντα, όταν λέμε Ιάπωνας και σκεφτόμαστε έναν τύπο μετρίου αναστήματος με φράντζα και φωτογραφική μηχανή Nikon, λέμε Τεξανός και αμέσως βλέπουμε κάποιον με καουμπόικο καπέλο και καρό πουκάμισο. Κι όμως αυτά τα στερεότυπα που αντιμετωπίζουμε συγκαταβατικά, πολλές φορές συντηρούν μεγάλες και ανθεκτικές τουριστικές βιομηχανίες.
Αλλά ας επανέλθουμε στο λουκουμά.
«Το κέρδος είναι απλά μαθηματικά, απλός πολλαπλασιασμός και πρόσθεση» έλεγε ένας καθηγητής μου στην Αγγλία (Όσα μαθηματικά και να μάθεις, στην επιτυχία μόνο πολλαπλασιασμό και πρόσθεση χρειάζεσαι).
Τα μαθηματικά μας:
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1 ευρώ ο λουκουμάς και 1 ευρώ το μπουκάλι νερό Χ 100 πελάτες (το Minimum αν ξεκινήσεις πρωί και τελειώσεις το απόγευμα) Χ 3 μήνες (Mimimum τουριστική σαιζόν) = 18.000 ευρώ
Τα έξοδα μας αντίστοιχα είναι 0,15 λεπτά ο λουκουμάς Χ 0,10 λεπτά το μπουκαλάκι νερό Χ 100 πελάτες χ 90 μέρες= 2.250 ευρώ
Άρα Τζίρος - έξοδα = κέρδος, δηλαδή 18.000-2.250=15.750 ευρώ
Τώρα δεν κάνουμε λόγο για απόδειξη ή παραστατικά, δεν κάνουμε λόγο για έδρα της εταιρείας, δεν κάνουμε λόγο για επένδυση και πάγια έξοδα εκτός από το σκληρό Marlboro και το φραπόγαλο σου.
Και μια ενδιαφέρουσα παράμετρος: η δραστηριότητα αυτή ασκείται μονοπωλιακά σε κάθε παραλία. Έχετε παρατηρήσει ότι με κάποιον περίεργο τρόπο, είναι πάντα ένας σε κάθε παραλία, όπως πάντα είναι ένας στο οτιδήποτε στην Ελλάδα; Πρόκειται άραγε για μηχανισμό αυτορρύθμισης της αγοράς;).
Αν τώρα όλα αυτά που έχετε διαβάσει, τα συγκρίνετε με την απόδοση που έχει μια μεσαίου μεγέθους βιομηχανία τροφίμων στην Ελλάδα, με εγκαταστάσεις, υπαλλήλους, αυτοκίνητα, διαφημιστικά κόστη, όπως για παράδειγμα η Βιομηχανία Αυγών Βλαχάκη (3 εκ. ευρώ τζίρο και 57.000 ευρώ κέρδη - ένθετο Καθημερινής 10/6), τότε σίγουρα μιλάμε για επιχειρηματικό θαύμα σαν αυτά που γίνονται μόνο στην όμορφη Ελλάδα του ήλιου και της θάλασσας, που μάχεται για αειφόρο ανάπτυξη, ξένες επενδύσεις, φορολογική κουλτούρα και να παραμείνει στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι ή όχι;
| Συντάχθηκε απο τον/την Δημήτρης Παπαδόπουλος |
| Τετάρτη, 13 Ιούνιος 2012 08:27 |
http://www.epixeiro.gr
No comments:
Post a Comment