Tuesday, June 19, 2012

Ριζική Οικονομική Μεταρρύθμιση ή Υποταγή στους Διεθνείς Τραπεζ...

Tώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί ναδανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμενα αναρωτηθούμε, κατ΄ αρχήν το εξής:Σε ποιους χρωστάμε;Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακήςοικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε:«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές γιατον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι. Χρωστάμεστις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι τοεξής:Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο,να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμόςεργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφοράμόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουντεράστια χρέη στις τράπεζες
Πώς είναι δυνατόν οι χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σε απόλυτο μέγεθος) στονκόσμο να είναι κατά σειρά οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και ηΜεγάλη Βρετανία [2, 3], δηλαδή οι κατά τεκμήριο πλουσιότερες χώρες στον κόσμο;Πώς είναι δυνατόν, αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενεκανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοιστις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικόπροϊόν; Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνεσε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;Πρόκειται για θεμελιώδη ερωτήματα.Για να απαντήσουμε σε αυτά πρέπει να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το παγκόσμιονομισματικό σύστημα, δηλαδή πρέπει να κατανοήσουμε το πώς και ποιοι δημιουργούν τοχρήμα.
ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τιςκεντρικές τράπεζες.Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η τράπεζααυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οιεκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες. Συγκεκριμένα, μέτοχοι της ΕυρωπαϊκήςΚεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, ησυντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα, ηκεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μιαιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχειμόλις το 6.5% των μετοχών.Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα τηςΕλλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματαδεν δημοσιεύονται. Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτικήόλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαναποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις. Έχοντας το προνόμιο ναασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστέςτης παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για τοσυμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τιςκεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97.5%δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:

Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο,δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονταικρατικά ομόλογα.Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτεςεπενδυτές. Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτέςχρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώςτυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών. Το χρήμα αυτό είναι τοχρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% τουχρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά μετη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω τηςύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα ναδημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% τηςκατάθεσης (90%*Κ). Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από τομηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει. Έτσι, ητράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετηκατάθεση ίση με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδένκαι να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που τοδανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν καινα δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ.Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν καιδανείζεται χρήμα ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ. Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζεςδημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίοδημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση τωντραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν απόθεμα, στην πράξη οιιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα πουδημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, πουκυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τιςΚυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες πουπεριγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημακλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking).Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου τουχρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίεςαποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:

Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίωνκαταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν μεμεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν νααποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικόκαρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδένκαι να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτώνπου χρωστάνε.Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και τοπαραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες. Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναιχρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίεςαπασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Τι θα κάνουμε επομένως, σαν Ελλάδα και σαν ελληνικός λαός; Θα αφήσουμε τουςεαυτούς μας και την πατρίδα μας να γίνουν σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και τωνεγχώριων πρακτόρων τους; Θα αφήσουμε το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ (στο οποίοσυμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές τράπεζες) να πιει το αίμα του λαού μας και τηςπατρίδας μας; Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της υποταγής ή της αντίστασης;Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν, ο δρόμος της αντίστασης δεν μπορεί παρά ναπεριλαμβάνει τα εξής:• Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει τοαποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν τοχρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.• Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προςιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη. Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος.Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους καιαυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.• Σαν πρόσθετο επιχείρημα για την άρνηση να πληρώσουμε τα χρέη προς τις ιδιωτικέςτράπεζες μπορούμε να αναφέρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει ηΓερμανία, το συνολικό ποσό των οποίων είναι περίπου ίσο με τα χρέη μας προς ιδιωτικέςτράπεζες. Να πούμε στις ιδιωτικές τράπεζες, ότι αν επιθυμούν να εισπράξουν τα ποσάπου θεωρούν ότι τους τα οφείλουμε να πάνε να τα ζητήσουν από τη Γερμανία.• Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμεαπό την Ευρωπαϊκή Ένωση.

• Για να αποκτήσουμε διεθνή ερείσματα, κατά το πρώτο διάστημα και μέχρι ναμπορέσουμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, συμμαχία σε όλα τα επίπεδα με τηΡωσία, την Κίνα και με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα. Στη συνέχεια,η συμμαχία αυτή μπορεί να χαλαρώσει και να ακολουθούμε πολιτική ουδετερότητας.• Αν χρειαστεί, δανεισμός από την Κίνα με χαμηλό επιτόκιο αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ.Πρόσφατα δάνεισε στη Σερβία με 3.5%.• Αφαίρεση από τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες του δικαιώματος να δημιουργούν χρήμα,με θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).• Πλήρης κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή της «Τράπεζας της Ελλάδος»και ανάθεση σε αυτήν της αποκλειστικής αρμοδιότητας να δημιουργεί το χρήμα.• Εκτύπωση χρήματος από την κρατική πλέον Τράπεζα της Ελλάδος. Το χρήμα αυτό θααντικαταστήσει το ευρώ. Κανένας άλλος δεν θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει ή ναδημιουργεί χρήμα. Έτσι θα πάψουμε να πληρώνουμε τόκους στις ιδιωτικές τράπεζεςελληνικές και ξένες, για να μας δημιουργούν το χρήμα που μας χρειάζεται σαν μέσο γιατις συναλλαγές μας.• Σε όλα τα επόμενα χρόνια, οι Κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν την ποσότητά τουχρήματος σταθερή, ώστε να μην υπάρχει πληθωρισμός. Συγκεκριμένα, η ποσότηταχρήματος που κυκλοφορεί πρέπει να μεταβάλλεται σύμφωνα με το ποσοστό μεταβολήςτου Α.Ε.Π. Όταν το Α.Ε.Π. αυξάνεται κατά ένα ποσοστό π.χ. 3%, η Τράπεζα της Ελλάδοςθα αυξάνει το χρήμα που κυκλοφορεί κατά 3%. Με το χρήμα αυτό η Κυβέρνηση θαπληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους, εισάγοντας το πρόσθετο αυτό χρήμα στηνοικονομία. Αν, αντίθετα, κάποια χρονιά το Α.Ε.Π. μειωθεί π.χ. κατά 3%, η Κυβέρνηση θασυλλέγει με φόρους το 3% του χρήματος και θα το αποσύρει από την κυκλοφορία. Έτσι,η ποσότητα του χρήματος θα είναι πάντοτε ανάλογη του Α.Ε.Π., δηλαδή ανάλογη τωνσυναλλαγών που συμβαίνουν στην οικονομία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχεδόνκαθόλου πληθωρισμός.• Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι ότι ταεισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν ακριβότερα και τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιοφτηνά σε σύγκριση με τα εισαγόμενα. Έτσι, θα συμφέρει στον κόσμο να αγοράζειελληνικά προϊόντα και όχι εισαγόμενα, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγήκαι να μειωθεί η ανεργία. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιοφθηνά στις αγορές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές και ναμειωθεί περαιτέρω η ανεργία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα ωφεληθούν οι άνεργοι,ενώ θα πληγούν τα ανώτερα στρώματα, επειδή η πολυτελής κατανάλωση εισαγόμενωνπροϊόντων θα καταστεί ακριβότερη. Σε πρώτη φάση, πάντως, η αύξηση της τιμής τωνεισαγόμενων προϊόντων θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Όμως, ο πληθωρισμός αυτός σεπολύ λίγα χρόνια θα μειωθεί, λόγω της αντικατάστασης της κατανάλωσης εισαγόμενωνπροϊόντων από την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.

• Επιβολή δασμών στις εισαγωγές ξένων προϊόντων για να προστατευτεί περαιτέρω ηεγχώρια παραγωγή. Αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτατη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής,αγροτικής και βιομηχανικής, η οποία θα διοχετεύεται προς την εσωτερική αγορά, αντί ναεισάγουμε και να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα. Αυτό θα ρίξει κατακόρυφα την ανεργίακαι θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας.Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων:• Άμεσα, θα μηδενίσει, σχεδόν, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος, επειδή τοσύνολο σχεδόν του χρέους είναι προς ιδιωτικές τράπεζες.• Άμεσα, θα μειώσει περίπου κατά 40% το δημόσιο έλλειμμα, λόγω της εξοικονόμησηςτων τόκων, που σήμερα πληρώνονται στις ιδιωτικές τράπεζες για την εξυπηρέτηση τουδημοσίου χρέους.• Θα προκαλέσει άμεσα ταχύτατη και μόνιμη μείωση της ανεργίας, η οποία τελικά θασταθεροποιηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.• Αρχικά θα αυξήσει τον πληθωρισμό, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενωνπροϊόντων. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο πληθωρισμός θα πέσει σχεδόν στο μηδέν, καθώς ησυνολική ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί θα μπορεί να ελέγχεται πλήρως απότην Κυβέρνηση και δεν θα εξαρτάται από τον ρυθμό με τον οποίον δανείζουν οι ιδιωτικέςτράπεζες. Δύσκολο, από πολιτικής άποψης, ενδέχεται να είναι το πρώτο διάστημα, μέχρι ναολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Σε αυτό τοδιάστημα θα πρέπει να ζητήσουμε πολιτική και οικονομική στήριξη από τη Ρωσία, τηνΚίνα και από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ, επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε ναγίνουμε το πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης, που είναι ήδη ή θα γίνουν αμέσωςμετά, τα επόμενα θύματα των Διεθνών Τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.
ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ
Πολλοί θα αναρωτηθούν μήπως αυτά που έχουμε γράψει για το τραπεζικό καρτέλ και γιατο προνόμιό του να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει στις κυβερνήσεις είναι μιαανυπόστατη θεωρία συνομωσίας. Γι΄ αυτό, συνιστούμε στους αναγνώστες αυτού τουκειμένου να διασταυρώσουν αυτά που γράφουμε μόνοι τους. Τα παρακάτω θα σαςβοηθήσουν να διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφουμε είναι πραγματικά.Σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής διαβάζουμε:«Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους «σεισάχθεια» απέναντι στουςδιεθνείς τοκογλύφους, κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόσφατα, ο οικονομολόγος ΜάιλΧάντσον έγραφε στους Financial Times: «Η μόνη διέξοδος από την κρίση τουευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουνεικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με
ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο υποστηρίζει την κατάργηση του τραπεζικού συστήματοςκλασματικών αποθεμάτων και την αντικατάστασή του από τραπεζικό σύστημα πλήρωναποθεμάτων, καθώς και την κατάργηση της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. Mιαπρόταση νόμου, που υποστηρίζεται από εκατοντάδες βουλευτές, τόσο του Δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, με κωδικό HR-1207, ζητά ναγίνει έλεγχος της κεντρικής τράπεζας για πρώτη φορά από το 1913. Ο έλεγχος αυτόςπιστεύουν ότι θα αποκαλύψει το ρόλο της τράπεζας αυτής στην πρόκληση τηςπαγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το κίνημα πουυπάρχει στην Αμερική για τη νομισματική μεταρρύθμιση, μπορείτε να επισκεφθείτε τιςιστοσελίδες [9, 10].Στην Αργεντινή, η οποία βρέθηκε και αυτή υπό τον ζυγό του Δ.Ν.Τ., το ξεπέρασμα τηςοικονομικής κρίσης έγινε με τον τρόπο που προτείναμε παραπάνω, δηλαδή με τηνκρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και με την έκδοση χρήματος από τοκράτος. Αντιγράφουμε από άρθρο [11] του Ν. Ντάσιου στην εφημερίδα Ρήξη:«Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή [...], η νέα κυβέρνηση ανέστρεψετις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριαςπαραγωγής [...]. Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα», τα οποίαχρησιμοποιήθηκαν ως νόμισμα. Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξειςπου ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με τοεθνικό νόμισμα της χώρας το πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούναπό τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων. Το μέτρο αυτό έχει μιαβασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.»
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ
Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, δηλαδή το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναναριθμό πολύ ισχυρών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί. Η μεγαλύτερηκαι πιο πλούσια οικογένεια, με διαφορά, είναι η οικογένεια Rothschild. Άλλες μεγάλεςοικογένειες είναι η οικογένεια Schiff, η οικογένεια Warburg και η οικογένεια Rockefeller.Μεταξύ αυτών που αποτελούν την κλίκα είναι o κος Σόρος, ο κος Κίσινγκερ, ο κοςZbigniew Brzezinski , ο κος Ben Bernanke, ο κος John Paulson, καθώς και άλλοι πολλοί. Όταν ο καθεστωτικός τύπος αναφέρεται στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές»ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.Οι έξι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί που έχουν κεντρικό ρόλο στο όλο σύστημα είναι ηGoldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of Americaκαι η Wells Fargo. Οι έξι αυτές τράπεζες έχουν καταθέσεις ή δάνεια, που αντιστοιχούνστο 60% του Α.Ε.Π. των Η.Π.Α.Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι οικεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικοί οργανισμοί, ελέγχονται απότους Διεθνείς Τραπεζίτες και συντονίζουν τη χρεοκοπία και τη λεηλασία των εθνών.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Ούτε είναι ένα φυσικόφαινόμενο πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου. Προκλήθηκε επίτηδες από την ηγετικήκλίκα. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύχειρότερη από την κρίση του 1929.Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε ηηγετική κλίκα θα μπορέσει ευκολότερα να πείσει τον κόσμο, ότι μοναδική λύση είναι ηδημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ιδιωτικάελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Και ας μη γελιόμαστε, ηΠαγκόσμια αυτή Κυβέρνηση, αν επιβληθεί, δε θα είναι δημοκρατική. Το ποιόν τωνανθρώπων που συγκροτούν την ηγετική κλίκα το είδαμε στη Γάζα, στο Ιράκ, στοΑφγανιστάν, το έχουμε δει στην πολιτική του Ισραήλ και στην παγκόσμια ανοχή για τιςγενοκτονίες του. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες και γενοκτόνοι. Αν δημιουργήσουνΠαγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι μια παγκόσμια δικτατορία.Η επιλογή είναι μπροστά μας. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους: Ή θαυποταχθούμε στους Διεθνείς Τραπεζίτες ή θα ενώσουμε τους αγώνες μας με τους λαούςόλης της γης, που στενάζουν κάτω από το χρέος και την υποτέλεια που τους έχειεπιβληθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο δρόμο, νομίζωότι μπορούμε να γίνουμε και κάτι παραπάνω: Να γίνουμε η πρωτοπορία του διεθνούςκινήματος ενάντια στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.Η επιλογή είναι δική μας.
*Άρθρο του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου στο blog "No Money No Debt"

No comments:

Post a Comment