11/05/2012 | 11:23Τελευταία Ενημέρωση 11:23 11/05/2012
Η κίνηση πολιτών «Κοινωνία Αξιών» είχε κοινοποιήσει την εκτίμησή της ότι αυτές οι εκλογές θα ήταν άλλη μια πράξη του δράματος, του φαύλου κύκλου της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής χρεοκοπίας. Οι πολίτες θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε και να ψηφίσουμε εγκλωβισμένοι στα κατεστημένα πολιτικά κόμματα, τα νέα με παλαιά υλικά και μια πλειάδα ευκαιριακών νέων κομμάτων με κοινό παρανομαστή τη δημαγωγία, το λαϊκισμό, την έλλειψη ειλικρινούς λόγου, την προπαγάνδα, το πολιτικό μάρκενγκ και χωρίς ολοκληρωμένη και πειστική πρόταση εξόδου από την κρίση.
Έτσι, τα αποτελέσματα των εκλογών εκφράζουν τη σύγχυση, το κλίμα φόβου, αγανάκτησης και θυμού, τον κατακερματισμό και την απόγνωση της κοινωνίας θα αναγκασθούμε να επιλέξουμε κόμματα τα οποία έχουν ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας, που τόσα χρόνια δημιούργησαν ή ανέχθηκαν τον κρατισμό, τη διαφθορά, την σπατάλη, τον καταναλωτισμό, την παραοικονομία, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, την κοινωνική αδικία και ταυτόχρονα έπνιξαν την υγιή επιχειρηματικότητα, την παιδεία, τις επενδύσεις και το ουσιαστικό κοινωνικό κράτος.
Σ΄ αυτή την πορεία, η κύρια ευθύνη ανήκει σε όλους όσους συμμετείχαν στα κόμματα εξουσίας, (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ανεξάρτητα από το αν όταν βούλιαξε το καράβι πήδησαν από αυτό και δημιούργησαν νέα κόμματα (π.χ Καμμένου, Κατσέλη). Ταυτόχρονα, όμως, έχουν ευθύνη και τα κόμματα της Αριστεράς τα οποία όχι μόνο δεν ενημέρωσαν (και δεν ενημερώνουν) τους πολίτες για τα ουσιαστικά αίτια της πορείας της χώρας προς την καταστροφή που προανέφερα, αλλά ταυτόχρονα μέσω της συμμετοχής τους στο συντεχνιακό και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και των διεκδικήσεων τους συνέβαλλαν σε αυτά.
Έτσι οι πολίτες λογικά, μη έχοντας εναλλακτικές επιλογές, τιμώρησαν τα κόμματα που είχαν την μεγαλύτερη και άμεση ευθύνη για την οικονομική χρεοκοπία και επιβράβευσαν τα κόμματα που είχαν την μικρότερη ή έμμεση ευθύνη. Επίσης, λογικά και δικαίως, δεν εκτίμησαν τα νεοϊδρυθέντα κόμματα χωρίς πολιτικούς αφού ευκαιριακά και αυτά συμπεριφέρθηκαν όπως τα κατεστημένα, δηλαδή, προσπάθησαν να σκυλέψουν το πτώμα του καταρρέοντος κατεστημένου πολιτικού συστήματος και να πείσουν μέσω ρητορικής, μαγικών λύσεων, λαϊκισμού, δημαγωγίας και μάρκετινγκ (προπαγάνδας).
Έτσι άλλη μια πράξη του δράματος ολοκληρώθηκε για να έρθει πολύ σύντομα η επόμενη. Οι επόμενες εκλογές, αν τελικά γίνουν τον Ιούνιο, δεν πρόκειται να λύσουν ούτε το πολιτικό ούτε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Αντίθετα θα το χειροτερέψουν, δεδομένου ότι οι οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη τρέχουν, ότι στη χώρα υπάρχει πλήρη αδράνεια και ότι τα νούμερα του μνημονίου δεν βγαίνουν, ακόμη και αν προκύψει κάποια κυβέρνηση δεν θα μπορέσουμε ν’ αποφύγουμε την οδύνη. Το ένα σενάριο είναι να προκύψει μια βραχύβια συγκυβέρνηση των «μνημονιακών» που θα συνεχίσει την ίδια πορεία που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα και να καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα μάλλον εντός ευρωζώνης, όπως από το 2009 σε πολλά άρθρα μου και συνεντεύξεις έχω εκτιμήσει. Το άλλο σενάριο είναι να υπάρξει κυβέρνηση «αντιμνημονιακών» που επίσης θα καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα αλλά μάλλον εκτός Ευρωζώνης.
Ως «Κοινωνία Αξιών» προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα τρίτο, δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο, σενάριο. Ν’ αναδείξουμε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που να ενώσει όλους τους πολίτες που πιστεύουν ότι όταν καταρρέει ένα σύστημα πρέπει κάτι νέο να γεννηθεί, το οποίο θα συνενώνει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου, θα μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να εμπνεύσει τους πολίτες μέσω ενός εθνικού οράματος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Θα διαθέτει ένα εθνικό συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο, που από τη μια, με βραχυπρόθεσμα μέτρα, θ’ αντιμετωπίζει τα άμεσα προβλήματα της κοινωνίας (φτώχια, ανεργία, μεταναστευτικό, ασφάλεια, ναρκωτικά κλπ) και από την άλλη με μακροπρόθεσμα που θα αφορούν ριζικές αλλαγές παντού (δημοκρατία, κράτος, οικονομία, παιδεία, δικαιοσύνη κλπ) και θα στοχεύουν στην ανασυγκρότηση της χώρας και στην μετατροπή της σε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα, σε όλους τους τομείς.
Αυτό το σενάριο είναι πολύ φιλόδοξο αλλά εφικτό αν λάβουμε υπόψη μας ότι η χώρα διαθέτει πλούσιους πόρους, σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και οι Έλληνες σημαντικές ικανότητες και αρετές. Το δύσκολο σε αυτό το σενάριο είναι ν’ αναδειχθεί το νέο πολιτικό υποκείμενο που προανέφερα. Αυτό όμως εξαρτάται από εμάς τους πολίτες. Η μόνη ελπίδα πλέον για την χώρα είναι το πόσο ορθολογικά και με συγκεκριμένα κριτήρια εμείς θα κάνουμε σωστές επιλογές για το συμφέρον της πατρίδας μας (δηλαδή, το δικό μας) και το πόσο σωστές πολιτικές συμπεριφορές θα αναπτύξουμε.
Η Κοινωνία Αξιών προκαλεί και προσκαλεί τους πολίτες να ενώσουμε τις δυνάμεις, να δημιουργήσουμε το νέο πολιτικό σχηματισμό που έχει ανάγκη η κοινωνία στο παρόν και στο μέλλον. Ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που θα στηριχθεί σε μια μεταϊδεολογία πέρα από τις ξεπερασμένες κατεστημένες κομματικές ιδεολογίες, σε ένα σύστημα αξιών που απαιτεί η ουσιαστική και αποτελεσματική δημοκρατία, η ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και η ευημερία. Αν αυτό το επιτύχουμε θα μπορέσουμε να γίνουμε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα, να ξαναδώσουμε στην ανθρωπότητα τα φώτα του πολιτισμού, που τόσο έχει ανάγκη και να ξαναβρούμε τον ιστορικό μας ρόλο.
*Ο Δημήτρης Μπουραντάς είναι συγγραφέας, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συντονιστής της Κοινωνίας Αξιών (www.koinoniaaxion.gr)
Η κίνηση πολιτών «Κοινωνία Αξιών» είχε κοινοποιήσει την εκτίμησή της ότι αυτές οι εκλογές θα ήταν άλλη μια πράξη του δράματος, του φαύλου κύκλου της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής χρεοκοπίας. Οι πολίτες θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε και να ψηφίσουμε εγκλωβισμένοι στα κατεστημένα πολιτικά κόμματα, τα νέα με παλαιά υλικά και μια πλειάδα ευκαιριακών νέων κομμάτων με κοινό παρανομαστή τη δημαγωγία, το λαϊκισμό, την έλλειψη ειλικρινούς λόγου, την προπαγάνδα, το πολιτικό μάρκενγκ και χωρίς ολοκληρωμένη και πειστική πρόταση εξόδου από την κρίση.
Έτσι, τα αποτελέσματα των εκλογών εκφράζουν τη σύγχυση, το κλίμα φόβου, αγανάκτησης και θυμού, τον κατακερματισμό και την απόγνωση της κοινωνίας θα αναγκασθούμε να επιλέξουμε κόμματα τα οποία έχουν ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας, που τόσα χρόνια δημιούργησαν ή ανέχθηκαν τον κρατισμό, τη διαφθορά, την σπατάλη, τον καταναλωτισμό, την παραοικονομία, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, την κοινωνική αδικία και ταυτόχρονα έπνιξαν την υγιή επιχειρηματικότητα, την παιδεία, τις επενδύσεις και το ουσιαστικό κοινωνικό κράτος.
Σ΄ αυτή την πορεία, η κύρια ευθύνη ανήκει σε όλους όσους συμμετείχαν στα κόμματα εξουσίας, (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ανεξάρτητα από το αν όταν βούλιαξε το καράβι πήδησαν από αυτό και δημιούργησαν νέα κόμματα (π.χ Καμμένου, Κατσέλη). Ταυτόχρονα, όμως, έχουν ευθύνη και τα κόμματα της Αριστεράς τα οποία όχι μόνο δεν ενημέρωσαν (και δεν ενημερώνουν) τους πολίτες για τα ουσιαστικά αίτια της πορείας της χώρας προς την καταστροφή που προανέφερα, αλλά ταυτόχρονα μέσω της συμμετοχής τους στο συντεχνιακό και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και των διεκδικήσεων τους συνέβαλλαν σε αυτά.
Έτσι οι πολίτες λογικά, μη έχοντας εναλλακτικές επιλογές, τιμώρησαν τα κόμματα που είχαν την μεγαλύτερη και άμεση ευθύνη για την οικονομική χρεοκοπία και επιβράβευσαν τα κόμματα που είχαν την μικρότερη ή έμμεση ευθύνη. Επίσης, λογικά και δικαίως, δεν εκτίμησαν τα νεοϊδρυθέντα κόμματα χωρίς πολιτικούς αφού ευκαιριακά και αυτά συμπεριφέρθηκαν όπως τα κατεστημένα, δηλαδή, προσπάθησαν να σκυλέψουν το πτώμα του καταρρέοντος κατεστημένου πολιτικού συστήματος και να πείσουν μέσω ρητορικής, μαγικών λύσεων, λαϊκισμού, δημαγωγίας και μάρκετινγκ (προπαγάνδας).
Έτσι άλλη μια πράξη του δράματος ολοκληρώθηκε για να έρθει πολύ σύντομα η επόμενη. Οι επόμενες εκλογές, αν τελικά γίνουν τον Ιούνιο, δεν πρόκειται να λύσουν ούτε το πολιτικό ούτε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Αντίθετα θα το χειροτερέψουν, δεδομένου ότι οι οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη τρέχουν, ότι στη χώρα υπάρχει πλήρη αδράνεια και ότι τα νούμερα του μνημονίου δεν βγαίνουν, ακόμη και αν προκύψει κάποια κυβέρνηση δεν θα μπορέσουμε ν’ αποφύγουμε την οδύνη. Το ένα σενάριο είναι να προκύψει μια βραχύβια συγκυβέρνηση των «μνημονιακών» που θα συνεχίσει την ίδια πορεία που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα και να καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα μάλλον εντός ευρωζώνης, όπως από το 2009 σε πολλά άρθρα μου και συνεντεύξεις έχω εκτιμήσει. Το άλλο σενάριο είναι να υπάρξει κυβέρνηση «αντιμνημονιακών» που επίσης θα καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα αλλά μάλλον εκτός Ευρωζώνης.
Ως «Κοινωνία Αξιών» προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα τρίτο, δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο, σενάριο. Ν’ αναδείξουμε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που να ενώσει όλους τους πολίτες που πιστεύουν ότι όταν καταρρέει ένα σύστημα πρέπει κάτι νέο να γεννηθεί, το οποίο θα συνενώνει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου, θα μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να εμπνεύσει τους πολίτες μέσω ενός εθνικού οράματος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Θα διαθέτει ένα εθνικό συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο, που από τη μια, με βραχυπρόθεσμα μέτρα, θ’ αντιμετωπίζει τα άμεσα προβλήματα της κοινωνίας (φτώχια, ανεργία, μεταναστευτικό, ασφάλεια, ναρκωτικά κλπ) και από την άλλη με μακροπρόθεσμα που θα αφορούν ριζικές αλλαγές παντού (δημοκρατία, κράτος, οικονομία, παιδεία, δικαιοσύνη κλπ) και θα στοχεύουν στην ανασυγκρότηση της χώρας και στην μετατροπή της σε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα, σε όλους τους τομείς.
Αυτό το σενάριο είναι πολύ φιλόδοξο αλλά εφικτό αν λάβουμε υπόψη μας ότι η χώρα διαθέτει πλούσιους πόρους, σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και οι Έλληνες σημαντικές ικανότητες και αρετές. Το δύσκολο σε αυτό το σενάριο είναι ν’ αναδειχθεί το νέο πολιτικό υποκείμενο που προανέφερα. Αυτό όμως εξαρτάται από εμάς τους πολίτες. Η μόνη ελπίδα πλέον για την χώρα είναι το πόσο ορθολογικά και με συγκεκριμένα κριτήρια εμείς θα κάνουμε σωστές επιλογές για το συμφέρον της πατρίδας μας (δηλαδή, το δικό μας) και το πόσο σωστές πολιτικές συμπεριφορές θα αναπτύξουμε.
Η Κοινωνία Αξιών προκαλεί και προσκαλεί τους πολίτες να ενώσουμε τις δυνάμεις, να δημιουργήσουμε το νέο πολιτικό σχηματισμό που έχει ανάγκη η κοινωνία στο παρόν και στο μέλλον. Ένα νέο πολιτικό σχηματισμό που θα στηριχθεί σε μια μεταϊδεολογία πέρα από τις ξεπερασμένες κατεστημένες κομματικές ιδεολογίες, σε ένα σύστημα αξιών που απαιτεί η ουσιαστική και αποτελεσματική δημοκρατία, η ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και η ευημερία. Αν αυτό το επιτύχουμε θα μπορέσουμε να γίνουμε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα, να ξαναδώσουμε στην ανθρωπότητα τα φώτα του πολιτισμού, που τόσο έχει ανάγκη και να ξαναβρούμε τον ιστορικό μας ρόλο.
*Ο Δημήτρης Μπουραντάς είναι συγγραφέας, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συντονιστής της Κοινωνίας Αξιών (www.koinoniaaxion.gr)
No comments:
Post a Comment